Gletsjers en geiten

Dag! Na Westport was het dan zo ver: we gingen naar de gletsjers! Want alsof bergen, vulkanen, stranden en regenwouden nog niet divers genoeg zijn, heeft Nieuw Zeeland ook nog twee gletsjers: de Franz Josef en de Fox. Onderweg maakten we een korte stop bij de Paikiki Pancake Rocks; een stuk kustlijn waar de rotsen zo zijn geërodeerd dat ze op stapels pannekoeken lijken. Dit was schijnbaar een onverklaarbaar fenomeen (volgende week bij 'Mythbusters'...). Uiteraard was er bij de Pancake rocks een pannenkoekenrestaurant, waar we lekkere American pancakes hebben gegeten. We hebben in het dorpje Franz Josef (genoemd naar de keizer van Oostenrijk-Hongarije ten tijde van de ontdekking) overnacht en de volgende dag wandeltochten gemaakt in de omgeving van de gletsjer. Er stonden overal informatiebordjes die uitlegden hoe schrikbarend snel de gletsjer teruggedreven wordt, als gevolg van klimaatverandering. De aanname luidt dat er over 50 jaar geen gletsjers meer zullen zijn. Die hebben we dus toch mooi in de pocket. Later op de dag heb ik nog een guided tour gedaan naar de gletsjer waarbij er veel werd uitgelegd over de flora en fauna van het gletsjerdal. Ook liet de gids zien dat er enorme stukken ijs in de rivier drijven. Veel van onze busgenoten wilden een helikopervlucht maken die hen bovenop de gletsjer bracht, waarna ze op het ijs mochten rondlopen, maar door ochtendmist kon dat niet doorgaan. Wij vonden het heel erg duur en hebben dat dus niet geboekt.
De volgende dag zaten we een lange tijd in de bus richting het stadje Wanaka, waarbij onze buschauffeur veel stops maakte zodat we foto's konden maken en konden hiken (vond ik leuk!) Het was een ongelofelijk mooie route die we reden, langs de Southern Alps. Aan het begin van de dag reden we langs de Fox Glacier, en later op de dag stopten we bij een gletsjermeer, een waterval, en Lake Matheson, waar een 1,5 uur durende wandeltocht omheen liep. Het meer met de daarin weerspiegelde besneeuwde bergen was echt een van de mooiste plekken waar we tot nu toe zijn geweest. Hier in Wanaka is Lake Wanaka, het grootste meer van de westkust. In Wanaka ben ik naar de film geweest in een knus filmtheater, met een filmzaal waarin behalve bioscoopstoelen ook gewone banken en twee oude autootjes stonden, waar je ook in kon zitten. Heel erg leuk! En ze hadden er super lekkere koekjes. We merkten dat het dag in dag uit reizen met de bus best vermoeiend is, en hebben 's avonds niet veel meer gedaan. De volgende dag reden we door naar Queenstown, en onderweg stopten we nog voor een hike op Mount Iron. Het was koud en bewolk, maar wel een mooie hike. De rest van de busgangers gingen naar Puzzling World, een soort mini pretpark met puzzels en optische illusies. Daarna gingen we door naar de brug waar de bungy jump is uitgevonden, omdat een paar busgenoten daar gingen springen. Wij kregen te horen dat we later die middag een Canyon Swing mochten doen: je zit dan in een tuigje, en na 60 meter free fall schommel je nog wat heen en weer tussen twee kliffen en boven een riviertje. Spannend! Na onze aankomst in Queenstown moesten we naar het kantoortje om in te checken en daarna bracht een taxi chauffeur (want te weinig ruimte in de pendelbus) ons naar de canyon. Alleen had de chauffeur geen idee waar hij heen moest en kwamen we fashionably late aan. Anneke was best zenuwachtig, ik amper, maar toen ik vanaf het platform naar beneden keek kriebelde het toch wel een beetje! Je kon op verschillende manieren naar beneden springen. Ik ging met een sprongetje recht vooruit de diepte in, met armen wijd, en een enorme oerkreet! Het vallen ging heel snel en herinner ik me eigenlijk amper, totdat ik beneden heen en weer schommelde met een rauwe keel. Wel heel gaaf! Anneke ging van een glijbaan af de diepte in. Een Ierse jongen waar we mee optrokken zat op een stoel waarop hij langzaam achterover leunde, totdat hij viel. Dat leek ons toch wel eng! Een andere optie was bijvoorbeeld om net als in de film aan een touw te hangen dat draadje voor draadje werd losgeknipt. We waren allebei heel blij dat we het hadden gedaan, want het was echt heel cool. 's Avonds hebben we gegeten op het strand met wat mensen uit de bus, en daarna nog uit geweest.
We hadden geen plannen (en geen wekker!) voor de volgende dag, en dus hebben we Queenstown verkend, wat souvenirs gekocht, en episch Mexicaans eten gegeten voor lunch. 's Middags gingen we naar het plaatselijke Kiwi Wildlife Centre, waar we (eindelijk!) kiwi's hebben gezien! Het zijn nachtdieren, dus ze zaten in een donker hok dat alleen met rode lampen verlicht werd. Er waren twee hokken, eentje met een moeder en een kuiken, de ander met een mannetje en een vrouwtje. Ze waren groter dan we verwachtten, ongeveer zo groot als een kip, en heel actief! Er wordt wel gezegd dat kiwi's meer lijken op zoogdieren dan op vogels, en de manier van lopen en van snuffelen (met snorharen!) duidde daar inderdaad op. Later waren we bij het voeren van de moeder en het jong, waarbij de verzorger vertelde over de kiwi's. Omdat de kiwi's erg bedreigd zijn worden ze in deze opvangcentra gebracht, met name om de kuikens op te voeden, en daarna teruggeplaatst in het wild. In de rest van het park waren nog veel meer native birds te zien, zoals de morepork (een uil), kakariki (parkieten), blue duck (eenden), en enorme houtduiven. Ook waren er regenboogforellen en een paar reptielen, zoals de tuatara (een 200 miljoen jaar oude reptielensoort), gekko's, en de blauwtongskink. Het was een heel leuk en informatief park!
Vandaag was onze laatste dag in Queenstown. Ik heb me vermaakt op een 7,5 uur lange hike naar de top van de Ben Lomond berg, op 1,750 meter hoogte. Het was een stijle klim omhoog van ongeveer vier uur, maar het uitzicht maakte het meer dan waard! Een prachtige panorama van de Southern Alps was mijn beloning. Ook heb ik berggeiten, hagedisjes, een valk (van veraf) en een possum in het wild gezien. Anneke heeft ondertussen geLuge'd (een combinatie van rodelen en go-kart) op een lager stuk van de berg, waar je ook een kabelbaan had. Omdat het bijna Chinees Nieuw jaar is stikt het hier van de Chinese en Koreaanse toeristen. We hadden allebei een leuke en intensieve dag. Nu is het vroeg naar bed, want morgen gaan we naar het westen, naar Te Anau, het startpunt voor onze ontdekkingsreis door het beroemde Fiorland, en de Milford en Doubtful Sounds!

Liefs,
Jantine en Anneke