Laarzen en locals

Hiya! Hier is nog een overzichtje van de afgelopen vier dagen. De foto´s laten helaas nog steeds op zich wachten... De WiFi situatie is helaas nog steeds erbarmelijk. Maar niet getreurd! Want we maken nog steeds elke dag een hele hoop mee.

Op 7 februari gingen we voor dag en dauw op de bus richting Wellington. Toen we uit Tongariro weggingen was het - jawel - zonnig en helder. Überhaupt de eerste dag dat we de bergen (Mt Tongariro en "Mount Doom") te zien kregen! Helaas hebben we de Alpine Crossing niet kunnen doen, maar ach. Er was nog veel meer moois op komst!

Onderweg naar Wellington stopten we in een plaatsje dat de 'gumboot capital' van Nieuw Zeeland is - de hoofdstad van de rubber laarzen dus! Er vindt daar jaarlijks een rubber laarzen gooi wedstrijd plaats. Wij mochten ons eigen land representeren op een speciaal aangelegde baan voor het laarzen gooien. Heel erg grappig! Na zo onze benen en armen gestrekt te hebben gingen we op naar Wellington. De busreizen zijn vrij lang en maken je moe, maar uit het raam strekt zich het mooiste landschap uit, dus vervelen doe ik me niet. Gele grasheuvels wisselen hellingen met dennenbossen af, koeien en schapen bespikkelen de weides, en rivieren glinsteren tussen de bosjes door. Binnen enkele minuten verandert het vlakke grasland in een zee van groen, met golvende bergen en enorme ravijnen, waarin kale plekken van kalksteen landverschuivingen aanduiden. En als je verder naar het zuiden rijdt, richting Wellington, is daar opeens de turkooizen zee, met grijze vulkanische stranden en ruige zwarte rotsen. Waanzinnig.

's Middags kwamen we aan in Wellington, wat een hele leuke en hippe stad is. De meeste gebouwen zien er modern uit, en een paar belangrijke zijn in neoclassicistische stijl opgetrokken (zoals het gemeentehuis en de Burger King) - een poging om de grandeur van Europese grote steden te evenaren. Verder zitten er heel veel leuke alternatieve winkels en galerieën. Wij maakten van onze korte tijd hier goed gebruik door eerst nieuw leesvoer te halen in een tweedehands boekwinkel, en daarna sushi op te smikkelen bij de haven. Er was een groot rugbyevenement gaande in de stad, dus we hebben tussen de locals met een kiwibiertje in onze hand een wedstrijd meegekeken in de pub (when in Rome...). 's Avonds zijn we met Team Holland de lokale vulkaan, Mount Victoria, opgelopen om de zonsondergang mee te pakken.

De volgende ochtend gingen we met de ferry naar het zuid eiland. De zee was gelukkig rustig, ondanks dat de wind keihard woei. Ik bracht mijn tijd op het dek door en daardoor heb ik een hele school dolfijnen gezien, die naar de boot toe kwamen zwemmen en boven het water uit sprongen! My inner twelve year old had a field day! We hoorden van onze buschauffeur dat er ook wel eens orka's gespot worden, maar die lieten zich niet zien. Na zo'n 2,5 uur voeren we het topje van het zuid eiland binnen, Marlborough Sounds: een fjordenlandschap, en daarachter de streek waar de beroemde Marlborough wijn vandaan komt. De tocht door de Sounds was echt ongelofelijk mooi. De bergen liggen in het water als gigantische slapende reptielen, geel en groen, met lange snuiten en gekartelde ruggen en gespikkeld door het zonlicht. In het helderblauwe water drijven duizenden oorkwallen. Af en toe is er een huisje te zien tussen de bomen, maar over het algemeen lijkt het uitzicht hetzelfde als wat de ontdekkingsreizigers een paar eeuwen geleden zagen: ongerepte woeste natuur. Na deze prachtige overtocht gingen we op weg naar Marahau, lager aan de westkust, de toegangspoort tot het Abel Tasman Park. Dit reservaat, genoemd naar de Bekende Nederlander die Nieuw Zeeland ontdekte (maar geen voet aan land zette), is een enorm nationaal park met een beroemde 'coastal walk'. Veel mensen doorkruisen dit park in een dagtocht van 5 dagen, maar wij hadden daar helaas geen tijd voor. Daarom hebben we de dag daarna, een vrije dag, een deel van de kustlijn bewandeld (ik) en gekano'd (Anneke). De uitzichten over de baaien kwamen rechtstreeks uit een reisbrochure. Hier op het zuid eiland is het minder vochtig dan in het noorden, wat fijn is tijdens het hiken. 's Avonds hebben we enorme burgers gegeten en een dubbele regenboog gezien. Spannend, toch? En tenslotte zijn we vandaag nog verder de westkust afgezakt naar Westport. Vanmiddag stapten we uit bij het strand, waar we even in de zee hebben gepootjebaad en de Nieuw Zeelandse fur seals hebben gezien, waaronder moeders met puppies. Superschattig! Volgende stop: de Franz Josef en Fox gletsjers!

Ik draag deze blog op aan mijn oma, die mijn verhalen graag las, en van wie het afscheid voor mijn reis helaas het laatste was. Rust zacht, lieve oma.

Liefs,
Jantine en Anneke